دسامبر 9th, 2009 | 
نوشته شده توسط: 
هیچگاه نفهمیدم
از من چه میخواستی ؟
روحم را
یا جسمم را
اما میدانم
هیچکس تا به حال روح عریانم را
که
رو به ویرانی میرود
درک نکرده…..
با همه یکرنگیش . . .
با همه تنهاییش . . .
با همه برهنگیش. . .
-حسام حاتمی-هجده/آذر/هزار و سیصد و هشتاد و هشت – اهواز
پستهاي مشابه :
آغازم کن…از نو
من
همچو نقطه ای در پایان سطری شاید..
تو بیا
و آغازم […]
گاهي اوقات فرو ميروي . . . . گاهي اوقات فرو ميروي . . . .
فرو ميروي در هجوي از […]
عطش . . .
آنقدر عطش رسیدن در وجودم بود
که عطش تشنگی از پام […]
حسرت گذشته ها …
حال که دستهاي پر مهرت را ندارم
حال که ديگر مرا […]
افقهای تنهایی از پشت پنجره های غبار گرفته
نظاره گر افقهای تنهاییم […]
ارسال شده در دسته ی : 
یرچسب ها : 
باد ما را با خود خواهد برد
در شب کوچک من ، افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهرهء ویرانیست
گوش کن
وزش ظلمت را می شنوی ؟
من غریبانه به این خوشبختی می نگرم
من به نومیدی خود معتادم
گوش کن
وزش ظلمت را می شنوی ؟
در شب اکنون چیزی می گذرد
ماه سرخست و مشوش
و بر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن است
ابرها، همچون انبوه عزاداران
لحظهء باریدن را گوئی منتظرند
لحظه ای
و پس از آن، هیچ.
پشت این پنجره شب دارد می لرزد
و زمین دارد
باز می ماند از چرخش
پشت این پنجره یک نامعلوم
نگران …
sherhayat ra khandam.ghami delangiz ra dar an yaftam k fekr mikonam khod niz anra dost bdari,man kasra rashidi hastam.ahle mazandaran.tahsilkarde reshte pezeshki va aknoon danshjoye arshade imonology.omidvar b ayande hastam k btavanam b darde kasi bkhoram,va moshkeli az moshkelate faravane rozgare khish ra bkaham.b man bgo k chegone mitavanim ba ham bishtar ashna shavim.
عبور باید کرد
صدای باد می اید …
عبور باید کرد !
ومن مسافرم ای بادهای همواره
مرا به وسعت تشکیل ابرها ببرید …
مرا به کودکی شور آب ها برسانید