وبلاگی برای تمام فصول

به يادآور ،به يادآور، ايامي را که

ميان  انبوه زجه هاي تنهاييت به بلوغ رسيدي

و دل به اميدهاي درخشان ديروز

که حال جز خاکستري از آنها در ذهنت باقي نمانده

پا به عرصه مکافاتت نهادي ، اما  به بهانه کدامين جنايت ….؟!

بسيار ملامتها ديدي

و اشکها ريختي

اما افسوس،افسوس

کسي تورا پيدا نکرد

و تا به گردن در اين لجنزار

فرورفتي، وفرورفتي

و دل خوش داشتي به دستي نجات بخش …اما دريغ..

اين نزديکيها هيچ بويي به مشام نميرسد

جزبوي تعفن مردار افکاري پوسيده، مرده و سربه مهر

بر فرسودگي اين تن اسير ميافزا

و لب به گلايه مگشا

که بيرحمانه تورا سلاخي خواهند کرد

و هيچ باکشان نيست

کار هررزوشان کشتن دوباره توست.

چهارشنبه بیست و یکم شهریور 1386-حسام حاتمی-

۲ دیدگاه به “لب به گلایه مگشا . . .”