نوامبر 21st, 2009 | 
نوشته شده توسط: در بغداد روزی مستی افتاده بود و طاقت رفتن نبودش از مستی. شیخ جنید برگذشت. چشم آن مست بر شیخ افتاد و شیخ را نیز بر وی افتاد. مست شرم داشت گفت: یا شیخ! چنین که هستم می نمایم تو چنانکه می نمایی هستی؟
پستهاي مشابه :
چه میبینی … میگویم . . . .
تو
چه میبینی ؟
لبخند نقش بسته بر لبانم […]
رسم روزگار پدرم روضه ي رضوان به دو گندم بفروخت ... ناخلف باشم اگر من […]
برنامه ارسال و دریافت SMS رایگان به همراه کد منبع برای این لحظه از وبسایتم تصمیم گرفتم یک برنامه بسیار […]
اینم یه مدلشه !!
امروز در حال قدم زدن در یکی از خیابانهای اهواز بودم که […]
حل مسئله کشیشها و آدمخوار اسم جالبیه !! البته برای اوونهایی که سررشته ای از کامپیوتر […]
ارسال شده در دسته ی : 
یرچسب ها : 
کسانی هستند که با ما صحبت می کنند و ما به آنها گوش نمی دهیم، کسانی هستند که ما را آزار می دهند و جراحت ماندگاری باقی نمی گذارند ، اما کسانی هم هستند که تنها سر راه ما قرار می گیرند و مهر و نشان شان را برای همیشه بر ما می گذارند. سیسیلیا میرلز
چه آرزوها كه داشتم من و دیگر ندارم
چها كه می بینم و باور ندارم
چها ،چها ، چها ، كه می بینم و باور ندارم
مویه
حذر نجویم از هر چه مرا برسر آید
گو در آید ، در آید
كه بگذر ندارد و من هم كه بگذر ندارم
برگشت به فرود
اگرچه باور ندارم كه یاور ندارم
چه آرزوها كه داشتم من و دیگر ندارم
مخالف
سپیده سر زد و من خوابم نبرده باز
نه خوابم كه سیر ستاره و مهتابم نبرده باز
چه آرزوها كه داشتیم و دگر نداریم
خبر نداریم
خوشا كزین بستر دیگر ، سر بر نداریم
برگشت
در این غم ، چون شمع ماتم
عجب كه از گریه آبم نبرده باز
چها چها چها كه می بینم و باور ندارم
چه آرزوها كه داشتم من و دیگر ندارم