گاهي اوقات فرو ميروي . . . .

اکتبر 27th, 2010 |

نوشته شده توسط: تبعیدی دست باد

گاهي اوقات فرو ميروي . . . .

فرو ميروي در هجوي از كلمات

فروميروي در آدمهاي دور و برت

فرو ميروي در ديوار روبرويت

در غمهايت

وشايد در دردهاي آشكار و پنهان روحت

و نفوذ ميكني در دل شبي غريب كه گويي تا عمق جانت ميدود

و گم ميشوي درتاريكيها

در آنچه هست و نيست

و ميبيني آنچه تا به حال نميديدي

و ميشنوي آنچه تا به حال نميشنيدي

و كاش ميشدبراي هميشه فرو رفت دراعماق شبي بي بازگشت ….

حسام حاتمی

*.متاسفانه گاهی شعرهام رو میبینم که بدون بردن حتی نامی از من کپی پیست میشن .امیدوارم شاهد اینگونه موارد نباشم

ارسال شده در دسته ی : اشعار من |

درددل:

در دلم زخمی است نه به عمق يک چاه يا بيکرانگی آه به انداز هی لانه ی پرنده ی کوچکی است که به آن سوی سادگی پريد شعر روی جلد: از سروده های زندان
- #
بگذار عشق خاصیت تو باشد
نه رابطه خاص تو با کسی......
- #
آنکه نتواند به نیکی پاس هر مخلوق داد .......... از چه کرد این آفرینش را مگر مجبور بود ؟!
- #
دین همچون شراب است. آن چنان را آن چنان تر می کند. حیوان ها را حیوان تر و انسان ها را انسان ت
- #
بچه که بودم همیشه فکر می کردم چقدر بزرگن این آدما...و ترسیدم!

اما بزرگتر که شدم٬ دیدم چقدر کوچیکن...و ترسیدم!
- #